"Może i zmysłowo czy do końca jednak zdrowo?"

„Może i zmysłowo czy do końca jednak zdrowo?”

Powiem słowo Ci zmysłowe,

z podstawówki czaisz lowe?

głośno powiedz po polskiemu,

jak mówiłaś lata temu,

tak jak kiedyś wymawiałaś,

kiedy mówić się nie bałaś,

wierzę brzmiało to genialnie,

choć niż dzisiaj mniej realnie,

inna wtedy magia była,

inna w słowie była siła,

wtedy były z nas dzieciaki,

wtedy były w szkole paki,

szły osobno - szły dziewczęta,

chłopcy też - się to pamięta,

u mnie nadal ta nieśmiałość,

jak to nazwać? - późna małość,

jest możliwość - nie dojrzałem?

bo pokochać się nie dałem,

bo być może sam nie umiem,

więc dlaczego nie rozumiem?

czy to dla mnie niewidoczne?

czy to siły jakieś mroczne?

wolę jednak Boga moce,

nie wywołam choć je złocę,

one nie są do kupienia,

tak jak czytasz od niechcenia,

nie porusza Cię nie wzrusza,

do niczego Cię nie zmusza,

nie ma sprawy do zabawy,

siano jest jedynie z trawy,

w życiu znowu się rozbiegłem,

gdzie start znowu nie spostrzegłem,

z tyłu stałem ze trzy kroki,

jak nie spojrzeć dużo zwłoki,

powiedz jak ten czas nadgonić?

powiedz jak świat mam dogonić?

jak nadrobić swoje straty?

nie chcę pytać mamy taty,

wolę raczej spytać Ciebie,

uwierz brak mi słów na siebie,

proszę powiedz to normalne?

błędy moje są fatalne,

gdy z innego świata patrzysz,

nie chcę mówić ile znaczysz,

sama domyśl się dlaczego,

wiem nie muszę mówić tego,

myśli skończę i zagubię,

sam już nie wiem po co mówię,

po co mówię i rymuję,

i uwalniam to co czuję,

po co wzdycham i oddycham,

gdy miłości nie spotykam.