"Jak strumieniem"

"Jak strumieniem"

Jak już tworzę - to popłynę,

to zostało mi jedyne,

jak się zacznie - to się kręci,

nie jesteśmy przecież święci,

wiesz że w rymach się lubuję,

jak zabawę to traktuję,

bo odpalam się rymami,

kiedy piszę jakiejś Pani,

w jakiś sposób to odpręża,

Lucjan czuje że zwycięża,

że się przemógł - że napisał,

czy talentem się popisał?

co ja piszę? - o czym mowa?

już od tego boli głowa,

a się zdziwisz - ból przyjemny,

artyzm we mnie jest podziemny,

może kiedyś się ujawnię,

brzmi dla Ciebie to zabawnie?

każdy różnie to odbiera,

a kolekcja mi się zbiera,

rym poszerza ten pamiątki,

chociaż trudne są początki,

ja już siedzę w tym temacie,

mocniej czuję się w klimacie,

chociaż jest pod górkę ciągle,

to jak piszę nie jest podle,

bo wyrzucam myśli z siebie,

pół godziny jest jak w niebie,

jednak ciężej z pomysłami,

może nie tej piszę Pani,

lecz dostałem pozwolenie,

uwierz dla mnie jak zbawienie,

tak dla siebie nie potrafię,

już się długo na tym łapię.