"Czułości"

"Czułości"

Dobrze wiem już - takie życie,

pozostaje głupim bycie,

tak zaczynam - i co z tego?

jeszcze to jest nic pewnego,

może dobrze że straciłem,

że okazji nie chwyciłem,

lecz czy była to okazja?

prędzej rzekłbym że fantazja,

gdyby chciała - już by była,

w sercu jednak lodu bryła,

po co płakać? - bo do czego?

po co no i też dlaczego?

nie ma sensu to w ogóle,

a pisałem do niej czule,

tak najbardziej jak umiałem,

jej w swych wierszach się zwierzałem,

a zapomnieć chcę w tej chwili,

każdy z nas się w życiu myli,

choć w serduszku pozostaje,

to czułości nie dostaje,

i tak pewnie już do końca,

była tak jak promyk Słońca,

Słońce jednak się wypala,

więc się trzymam teraz z dala,

się nie zbliżę na dwa kroki,

właśnie życia to uroki,

takie życie - cóż tak bywa,

kiedy szczyty się zdobywa,

ten zostanie niezdobyty,

żal zostanie w sercu skryty,

pozostawmy te czułości,

i przenieśmy w Świat radości,

zawsze bardziej to wygodne,

kiedy życie jest pogodne.