"Dokładnie każda"

„Dokładnie każda”

Gdzieś daleko szukał weny,

wszędzie słyszał - my nie chcemy,

znalazł wenę blisko domu,

nie powiedział nic nikomu,

choć odległość to skok żabi,

to kobiety tej nie bawi,

poszukiwał w niej miłości,

a spotkały go przykrości,

z tym nie zgodził - się potyka,

znów to samo go spotyka,

męczy poci i wysila,

a wychodzi na debila,

takie życie tak tłumaczy,

gdy dla kogoś mało znaczy,

w wierszach po niej ma pamiątki,

wbija w głowy się zakątki,

szpera szuka i buszuje,

czego on tam poszukuje?

co on robi? - chce być miły?

chyba nie bo brak mu siły,

może jednak - tak wygląda,

nie oglądał w życiu Bonda,

ma swój sposób na fantazję,

pisze kiedy ma okazję,

świat gdy widzi niewyraźnie,

stawia na swą wyobraźnię,

sam zostawia coś po sobie,

pewna magia w tym sposobie,

nie jest pewien czy dla wielu,

kiedy w życiu brak mu celu,

i się pyta jak go znaleźć?

i jak więcej się nie zawieść?

on się uczy całe życie,

jak wygląda mądrym bycie,

go nurtuje to pytanie,

kiedy kocha piękne Panie,

bez mądrości - nieskutecznie,

miłe to jest? - niekoniecznie,

lecz miłości potrzebuje,

bo romantyzm on w niej czuje,

który trzyma wewnątrz siebie,

i przemawia nim do Ciebie,

tak mu dobrze? - tak być musi?

po co w sobie wszystko dusi?

i nie mówi to co czuje,

i marzenia jakie snuje,

to normalne jest i zdrowe?

to co robi jest typowe?

świat przemierza po omacku,

w życiu takim braknie blasku,

któż te oczy mu otworzy?

czy on życie swe ułoży?

by nie musiał iść po zmroku,

bać nie musiał stawiać kroku,

brak w kobiecie przewodnika,

nie wie z czego to wynika,

jak do pary znaleźć dłonie,

w żadnej miłość z nich nie płonie

nie chcą serca bić dla niego,

każda boi się głupiego.