"Całe życie tak biadolę czy się kiedyś wygramolę?"

„Całe życie tak biadolę czy się kiedyś wygramolę?”

Się przeliczam - takie życie,

któż ma wszystko w jednym chwycie?

uwierz spieszę się pomału,

wiem wiem braknie mi zapału,

tempo życia to nie wszystko,

gdy upada się za nisko,

ciężko stamtąd wygramolić,

nic nie umiem - mam biadolić?

kogo spytać jak się wzbija?

gdy to życie tak przemija,

i nie zwalnia na zakrętach,

nie chcę myśleć już o świętach,

już zwyczajnie mnie nie bawią,

tak humoru nie poprawią,

cóż zdziałają one cuda,

od dna odbić w nie się uda?

kiedyś były wręcz magiczne,

te ostatnie już nieliczne,

bo co roku w sercu smutek,

wzajemności brak to skutek,

wiem co myślisz - się użalam,

i wiem wdziękiem nie powalam,

skąd się wzięło rymowanie?

jest ciekawe to pytanie,

lata temu się zaczęło,

może wtedy mnie pogięło,

jest związane to z chorobą?

byłem wtedy jeszcze sobą?

czy to były już początki?

mam z liceum dla pamiątki,

coś jak teraz w formie wiersza,

czy to była próba pierwsza?

próba pierwsza na pisanie,

nie zgadzało rymowanie,

jak dzisiejsze nie wygląda,

gdy się teraz go ogląda,

tam pisałem w innym stylu,

wcześniej brakło aż prób tylu,

choć to nadal nie perfekcja,

rym kolejny - nowa lekcja,

sama oceń - jest poprawa?

krok do przodu to podstawa,

czy te teksty nadal płytkie?

jak kaczątko będą brzydkie?

będą kiedyś wielką mocą?

tylko chyba z Twą pomocą

czy się uda? - czy pomożesz?

o tym pomyśl jeśli możesz,

wiesz to dużo nie kosztuje,

a poprawy dużo czuję,

i różnica niż przed laty,

uwierz widzę - widzę a Ty?

lecz źle robić się przeceniać,

też źle chyba nie doceniać,

prawda leży gdzieś w połowie?

oceń w którym bliżej słowie,

wyraź proszę po swojemu,

jeśli gorzko - spytam czemu.