"Być może się uda poczuć smak radości"

„Być może się uda poczuć smak radości”

Przed północą może zdążę,

jest za siedem się pogrążę,

więc napiszę bez pośpiechu,

z głupot by nie było śmiechu,

po co pisać i się błaźnić,

po co piękne Panie drażnić,

więc się spieszę tu powoli,

brzmi niesłono bo brak soli,

kilka minut po północy,

lepiej brzmi niż środek nocy,

w trzy minuty się nie uda,

to co piszę to nie cuda,

to zwyczajne proste rymy,

piszę w nocy gdy nie śpimy,

na to spojrzę wręcz inaczej,

Ty śpisz a ja nie śpię raczej,

cóż różnica? - cóż metoda?

chciałbym żeby była zgoda,

jeśli budzę to przepraszam,

uwierz z drogi życia zbaczam,

coś dziwnego? - coś nie tego?

wiem to jest coś w życiu złego,

coraz bardziej w życiu wierzę,

nie loteria jak w pokerze,

tylko życie nakreślone,

i wyborów pozbawione,

nakazane gdzieś od góry,

któż je kreślił? - powiedz który?

czy to ważne nierozważne?

mniej czy bardziej niepoważne?

minut kilka przeleciało,

wiem dla Ciebie to nie mało,

gdy głęboki sen Cię zmorzył,

bo ktoś mądry spanie stworzył,

ktoś mądrzejszy od nas dwoje,

o tym mówić się nie boję,

i od Ciebie i ode mnie,

zastanawiać nadaremnie,

mądrzejszego by coś stworzyć,

i do spania nie położyć,

próbowali już mądrale,

pozostało jednak ale,

można trochę to przetrzymać,

i od spania się powstrzymać,

wiem daleka Ty od tego,

bo tą mądrość masz od niego,

mnie w tą mądrość nie obdarzył,

byłem głupi żem nie marzył,

żem nie marzył o czystości,

bo wolałem smak radości,

smak radości tej chwilowej,

smak radości tej niezdrowej.