"Dla Ewki"

„Dla Ewki”

I o Ewku nie zapomnę,

gdy natchnienie jest ogromne,

muszę złożyć coś dobrego,

byś cieszyła się dziś z tego,

byś z uśmiechem rano wstała,

z przyjemnością to czytała,

byś radosna dzisiaj była,

pomyślała w tym jest siła,

by się miło to czytało,

kilka razy powracało,

by był uśmiech każdym razem,

dobrym było to obrazem,

lecz czy bawią te głupoty,

może jestem wręcz nicpoty,

i zabieram cenny czas,

jak to prawda mówię pas,

i odsuwam się gdzieś na bok,

jednak w życiu to w tył krok,

lecz pamiętaj-nie wychodzi,

w życiu jednak o to chodzi,

żeby zawsze brnąć do przodu,

bo inaczej umrzesz z głodu,

a pisaniem się rozwijam,

nudę przy tym też zabijam,

może robię tym przyjemność,

czy naprawdę to odmienność,

jak to nazwę wierszowanie,

wyobraźni rozwijanie,

to logiczne jest natchnienie,

myśli z siebie uwolnienie,

to jest światu pokazanie,

jak jest fajne rymowanie,

na przekazy fajny sposób,

czy potrafi wiele osób?

lecz zachęcam proszę spróbuj,

i za chwilę się w tym lubuj,

wymienimy się myślami,

pobawimy się tekstami,

urządzimy też zawody,

poszukamy w tekstach zgody,

bo chcę by ktoś odpisywał,

by mi kroku dotrzymywał,

proszę spróbuj się nauczyć,

byś mi mogła tym dokuczyć,

byś mówiła mi rymami,

wniosek składam o to Pani,

bo to nie jest nic trudnego,

sam się nauczyłem tego,

sam uczyłem się latami,

sam myślałem nad tekstami,

lecz czy dobry w tym co robię,

wiem że mówię wciąż o sobie,

tak wygląda egoista,

długa wad jest moja lista,

jednak wciąż się krytykuję,

równo z Ziemią się zrównuję,

w siebie chyba brak mi wiary,

urodzony nie do pary,

może tutaj diabeł tkwi,

przez zamknięte pcham się drzwi.