"To już chyba przesada"

„To już chyba przesada”

Się zapytam - jeden jeszcze?

czy spojrzenie już złowieszcze?

minka jaka? - bo nie widzę,

w esemesach mniej się wstydzę,

w pełni mogę się wyrazić,

pisać tak by nie obrazić,

się przez chwilę zastanowić,

mogę myśli swe dogonić,

choć nie robi to wrażenia,

to uwalniam przemyślenia,

i być może że nie czytasz,

się domyślam o co pytasz,

jakąś robi to różnicę?

eską myśli Ci przemycę,

zdecydujesz czy je złapiesz,

powiedz szczerze - w nocy chrapiesz?

o chrapaniu weź z humorem,

nie chcę większym już być stworem,

wiesz nie mogłem znaleźć rymu,

proszę nie rób z tego dymu,

ciężko jednak mi do żartów,

w życiu nie ma równych startów,

rzeczywistość jest okropna,

kiedy dusza jest samotna,

rzeczywistość mnie przeraża,

jak się siądzie i rozważa,

przyszłość dla mnie jest odległa,

za daleko mi odbiegła,

jej nie sięgnę jednym susem,

sięgnę może pod przymusem,

choć z dnia na dzień mi ucieka,

ma gonitwa się odwleka,

wiem obudzę się za późno,

choć nie patrzę na to luźno,

właśnie problem tak narasta,

bo hoduję w głowie chwasta,

on mi trawi mózg od środka,

nic nie zmieni druga zwrotka,

pojedziemy w tym temacie,

o czym mówię? - jakiej stracie?

bo nie mogłem stracić - czego?

widzisz teraz już dlaczego?

bo pytajnik przy tym słowie,

myślisz z diabłem jestem w zmowie?

sam już nie wiem aż się boję,

jest myślenie takie Twoje?

o ratunek nie poproszę,

długie lata już to znoszę,

sobie radzę? - różnie bywa,

serce kiedy się porywa,

oczywiście że na miłość,

uwierz gdzieś mam swą otyłość,

już nie stawiam pytań sobie,

gdzie błąd robię - czy w sposobie?

próbowałem kilka razy,

słabe chyba me przekazy.