"Na kolanach"

„Na kolanach”

Wiem poranek wręcz już wstaje,

po tej nocce nic nie czaję,

za wysokie me mniemanie,

Tyś płeć piękna więc nie panie,

Tyś jest Pani znakomita,

piękna z Ciebie jest kobita,

cóż mam mówić żeś wspaniała,

ma osoba że błagała,

jak mam nazwać to inaczej,

w taki sposób tylko raczej,

że padałem na kolana,

że padałem zawsze z rana,

bo wiesz wyjścia już nie było,

bo Ty buzię masz tak miłą,

jak za Tobą mogę zdążyć,

czy pomału mogę dążyć,

pomalutku bez pośpiechu,

chcę Cię widzieć w Twym uśmiechu,

i najbardziej o tym marzę,

wiem na męki się tym skarzę,

lecz Ci pisać to przyjemność,

lubisz kiedy to codzienność?