"Pory roku"

„Pory roku”

W głowie dziurę czymś łatamy,

Na coś w życiu wciąż czekamy,

Pewnie jakieś miłe chwile,

Się domyślam tylko tyle,

Ciągle w myślach te pytania,

Dzięki Bogu koniec chlania,

Przyszło lato – więcej Słońca,

Wolę chyba tak bez końca,

Chociaż jesień kolorowa,

Zima biała i surowa,

Wiosną za to jest radośnie,

No i lato znów po wiośnie,

Pory roku Vivaldiego,

Napisałem - koniec złego,

Życie skromne – nieokropne,

Wszystkie chwile są ulotne,

Gdzie zaklęcia? – u magika,

Rano wkurzy dźwięk budzika,

Cóż poradzić – takie życie,

Chyba go nie przechytrzycie,

Jest potrzeba? – się tak spytam,

Jest to w książce którą czytam?

Do finiszu kawał drogi,

A na pieszo bolą nogi,

Bez oparcia ciężkie bycie,

W samotności straszne picie,

Już na zawsze? – już za sobą?

Chcę normalną być osobą,

A bez picia jest normalnie,

Bo gdy piłem teatralnie,

W środku siedział aktorzyna,

Zachowywał jak zwierzyna,

Wolę z tego się nie zwierzać,

Na spokojnie Świat przemierzać.