„Choroba cywilizacyjna”

„Choroba cywilizacyjna”

Miał chłop sposób bardzo prosty,

Sięgał dna i wodorosty,

Tłumaczyłem wiele razy,

On się uparł – na obrazy,

Tworzył przecież tak podobnie,

Było jemu z tym wygodnie,

Inna też tworzyła sztukę,

W śpiewie brała swą naukę,

A mnie bierze dziś głupawka,

To przypadłość jest nierzadka,

Ludzi dużo to przeżywa,

Będzie lato – będą żniwa,

Może naprzód dziś wybiegam,

Nie wiem czego się spodziewam,

Po tej durnej paplaninie,

Faza prawie jak po winie,

Alkoholu już nie tykam,

Z taką modą się spotykam,

A że inni robią swoje,

To ja różne mam nastroje,

I mi tego nie zabronisz,

Za czym całe życie gonisz?

Bo ja biegnę tak bez celu,

Takich jak ja biegnie wielu,

I pisarze i malarze,

Włóczykije i rzeźbiarze,

Marzy każdy o elicie,

Życie gna nas po orbicie,

Ciężki żywot – cóż poradzić,

Trzeba jakoś go prowadzić.