Życie moje poematem,
A w nim walczę ze schematem,
Chcą mnie wrzucić w życia ramy,
Życie moje jest zawiłe,
Zawsze miałem i mam siłę,
Chcieli zniszczyć lecz walczyłem,
Byli bliscy lecz nie zgniłem,
Życie to jest ciągła walka,
Nie powieli tego kalka,
Nie powieli z kota ksero,
A już dawno byłbym zero,
Trzyma jednak mnie muzyka,
Tutaj i tam jednak strzyka,
Starzejemy się codziennie,
Starzejemy się przyjemnie,
Dziś mnie wena nie opuszcza,
Moja nadnotecka puszcza,
Wychowałem w tym rejonie,
I oddaję Tobie dłonie,
Wykorzystaj je jak możesz,
A być może mi pomożesz,
No i zbawisz moje serce,
Czuję się jak w zwykłej gierce,
Oczekuję tu konkretów,
Nie chcę słuchać żadnych bzdetów,
Mówią mam wrażliwą duszę,
Jednak mogę nic nie muszę,
Dawniej było to inaczej,
Rękawice rzucam raczej,
Nie tym razem nie tym jednak,
Zawsze byłem zawsze średniak,
Choć na siłę nie da rady,
Mam tam jakieś mam zasady.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz