„Z głową w chmurach”
Czasem siedzę sam w milczeniu,
zapominam o myśleniu,
gdzieś daleko sobie marze,
a co wyjdzie się okaże,
z głową w chmurach gdzieś wędruję,
każdy z boku mi współczuje,
bo nie znali autsajdera,
co sprowadza się do zera,
bo jak u nas jest ktoś inny,
to nie może być niewinny,
a że jestem nienormalny,
świat jest przez to niebanalny,
jak ktoś chce to mnie zrozumie,
a kto nie chce ten nie umie,
jest to ciężki kawał chleba,
nie przybyłem tutaj z nieba,
lecz czy chodzą ideały,
w to uwierzy jak ktoś mały.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz